Węzeł św. Andrzeja jest szeroki, wypukły i lekko asymetryczny, nosi się go do szerzej rozstawionych kołnierzyków. Przy odrobinie wprawy można zawiązać go z pięknym, głębokim dołkiem pod węzłem. Raczej nie nosimy go na ważne okazje, a jedynie na co dzień. Jest to węzeł samo rozwiązujący.
Podobnie jak przy węźle Pratta pozycją wyjściową do wiązania jest odwrócenie krawata szwem do góry. Węzeł powstaje przez skrzyżowanie* szerokiej końcówki krawata.
Rys.1
W prawą rękę weź węższą końcówkę krawata, w lewą- szerszą końcówkę. Przerzuć krawat na szyję i obróć szwem do góry. Skrzyżuj końcówki krawata tak, żeby szersza była pod spodem węższej. Od tej pory węższa końcówka jest statystą, pracujesz szerszym końcem krawata.
Rys.2
Węższą końcówkę staraj się utrzymać pionowo w jednej pozycji, szerszy koniec przełóż nad węższym na lewą stronę...
Rys.3
...a następnie pod węzłem z powrotem na prawą stronę.
Rys.4
Teraz włóż szeroką końcówkę górą za pętlę pod szyją i wyciągnij dołem z lewej strony.
Rys.5
Następnie przełóż frontem na prawą stronę. Powstaje właśnie przednia, widoczna część końcowego węzła.
Rys.6
Przełóż szeroką końcówkę od spodu przez pętlę pod szyją i wyciągnij górą.
Rys.7
Przełóż szeroki koniec przez powstały przed chwilą frontowy poziomy pas węzła krawata.
Rys.8 Ostatni krok to nadanie węzłowi ostatecznego kształtu przez ściągnięcie końcówki krawata w dół.
Gotowe! :)
*Z powodu tego skrzyżowania [X] wzięła się ponoć nazwa węzła. W chrześcijaństwie X jest symbolem św. Andrzeja apostoła, którego ukrzyżowano na belkach skrzyżowanych w X, ponieważ nie czuł się godny zostać ukrzyżowanym tak jak Jezus.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz